|
LATF Marathon Leopoldsburg 2004
Met het weer van de voorbije weken was er wat twijfel in de E2Team rangen geslopen. Maar we hebben nu eenmaal een programma opgesteld en dus spreken we gewoon af in Leopoldsburg aan de start, zonder er verder veel woorden aan vuil te maken. Als die wekker mij weer op een onmogelijk uur uit dromenland haalt, dan is de goesting nog ver te zoeken. Dat waterzonnetje tijdens de duurtraining gisteren, is veranderd in een stevige stormwind en striemende regen.
Maar de afspraak was aan de start en ik kan mijn teammaat toch niet in de steek laten zeker! Als eeuwige optimist denk ik dan maar dat het over een uurtje misschien weer droog is. Gelukkig dacht mijn broer er ook zo over blijkbaar... Dus snel de bike op en daar gaan we!
We hebben de 100km van Leopoldsburg al zo vaak gereden, dat we ons dit jaar eens niet zullen laten vangen. Dus we tomen ons in voor de eerste 30 snelle kilometers, want het parkoer wordt alleen maar zwaarder naar het einde toe... veel zwaarder. Maar dat is buiten de weergoden gerekend. We zijn nog geen 10km ver of het wordt zwart voor onze ogen. Een paar bliksemschichten brengen daar verandering in en voor we het beseffen zitten we in een hagelbui. Dat biken zeer kan doen dat wisten we al, maar in het gezicht??
Vol moed blijven we natuurlijk doorgaan, maar de stormwind en het kletsnatte parkoer vragen heel wat inspanning. Dus het blijft doseren, maar zonder een trap teveel staan we toch al heel snel aan de eerste bevoorrading. En onze militairen weten van aanpakken. In een verwarmde militaire depot kan je rustig aan een tafeltje gaan zitten en zoveel eten als je maar wil uit het meest uitgebreide aanbod dat je kan bedenken. Dit jaar is er zelfs een afspuitstand voorzien en die komt van pas!
Wij beperken ons bij de bevoorrading natuurlijk tot het minimum en vliegen er direct weer in. Wat volgt is al heel wat lastiger. Veel single track door de bossen op van die zware bosgrond of in de modder. Vaak met boomwortels om het tempo te breken. Maar we hebben nog heel wat reserve en we kunnen vlot het gemiddelde van bij de start hoog houden. Na een tijdje begin ik toch te zwalpen en als mijn voorwiel begint te schuiven in de bochten merk ik dat bijna alle lucht uit die band verdwenen is... Geen van ons beide ziet het zitten om die band te vervangen. We zijn ondertussen doornat en met die koude stormwind en verkleumde vingers kan dat niet goed aflopen. Maar de tweede bevoorrading kan niet ver meer zijn, dus zwalp ik verder op iets wat op 1 bar lijkt en vooral mijn bochtentechniek blijkt op te vallen.
Die tweede bevoorrading is zelfs nog beter dan de eerste (of keken we daar meer naar uit?). We beginnen nu toch maar aan dat bandje en gelukkig kunnen we dit nu lekker warm binnen doen. Nog wat pompen en wiel weer monteren. Al bij al staan we toch wat te lang stil en koelen we nogal af. Dus terug vertrekken is behoorlijk lastig, maar we vinden ons ritme toch terug en met meer dan 70km op de teller vliegen we weer (tot onze eigen verbazing!). Dus die laatste loodzware kilometers modderbaggeren van de voorgaande jaren moeten we zeker aankunnen. Alleen... die modderpoelen komen niet... als onze militairen iets organiseren doen ze het wel heel goed! Blijkbaar is het parkoer wat hertekend rekening houdend met het vele water van de afgelopen weken! Niets dan lof dus.
Aan de finish nog eens gecheckt of we echt niks gemist hadden, maar niet dus... wel degelijk 100km in gure winterse omstandigheden op een zeer zwaar parkoer en dat in een dikke 5u. Daarmee is alle twijfel weg natuurlijk en zijn we zeer tevreden met de prestatie! Op naar de volgende.
Eddy (08-02-04)
| 
