Dag 6: Single trail dag / Complete off-day Opgestaan met keelpijn, hoofdpijn, slecht geslapen, waarschijnlijk zelfs koorts. De goesting is dus ver te zoeken en ik twijfel zelfs of het wel slim is om te starten. Maar die t-shirt roept, dus we zullen toch maar proberen.
De dag begint met 12km vals plat. Eric heeft wat voorsprong genomen en ik rij op reserve, maar ik haal hem toch in. Ik vermoed dat hij me opwacht, maar later blijkt dat hij gewoon nog slechter zit dan ik. Ja, TransAlp sloopt een mens. Erger nog, Rudy en Walter halen ons in en dat is hen tot vandaag nog niet gelukt. Maar dat geeft niet, want zo hebben we nog wat extra foto's :-)
De eerste berg is steil maar net doenbaar voor mij en het uitzicht op het maanlandschap is opnieuw adembenemend. Eric ziet af, erg af. Als we boven komen is de massa al gepasseerd. Maar het is 'maar' 70km vandaag dus we zien wel waar we uitkomen. De afdaling gaat alleszins vlot en is lang. Ook dit kost moeite voor een zieke mens, maar we profiteren van de 'gratis' kilometers.
Maar dan komt het monster van de dag: de klim naar Forcella Ambrizzola. Voor ons beide een vreselijke marteling om op 2300m te geraken. We doen meer dan de helft te voet en ik kan ondertussen al niet meer slikken van de pijn. Eten en drinken zijn dus zeer moeilijk. Onderweg krijgen we nog een aanmoediging van Rudy en hij probeert ons te laten poseren voor een foto om de voorsprong veilig te stellen :-)
Het laatste stuk van de beklimming in een schitterend decor is minder steil, maar doen we toch grotendeels te voet... we zitten erdoor! We hopen op de afdaling... maar nee!! Eerste nog een 'klote' stuk op en af en dus ook op en af de fiets. Dan toch wat fietsbare single trail en als we het al lang beu zijn, komt er nog wat makkelijke schotter. Maar lang duurt het niet of het gaat opnieuw omhoog. Teveel is teveel. We strompelen. De erop volgende single trail naar Alleghe is dan voor ons allang niet meer leuk. Weer op en af de fiets en hopen dat aan deze hel snel een einde komt. Smal, steil, langs skipistes, losse keien, alles zit erin.
Als we beneden zijn, haalt een rescue moto ons nog net in. Die jongen stopt bij ons en zit te bibberen op zijn machine! Phew! Das war nicht normal! Ja, die kerels moeten kunnen rijden met die machines!! Inderdaad nich normal! :-)
We krijgen nog wat morele steun van speakers Sven en Zoran aan de finish, want ook zij waren ongerust omdat we langer wegbleven dan normaal... dank mannen! We zien wel of we morgen nog willen...
Eddy (21-07-05) | 
